Medialny odwet na państwie syjonistów, uzgodniony między Persami a Wielkim Hegemonem, przynosi korzyści obu stronom. Iran wychodzi z twarzą po ataku syjonistów na jego placówkę dyplomatyczną w Syrii, nie pozostawiając tego incydentu bez odpowiedzi i nie ponosząc jednocześnie strat po swojej stronie. Równolegle Wielki Hegemon ma pretekst do przerzucenia finansowania ukraińskiego teatru wojennego na Europę (cały czas osiągając swe cele), zasłaniając się tym, że państwo żydowskie potrzebuje teraz dużego wsparcia. Dodatkowo w trudnej sytuacji zostaje postawiony Netanjahu, którym Wielki Hegemon najwyraźniej jest już trochę zmęczony i chciałby się go pozbyć, przynajmniej z pełnionej funkcji.